Ik keek uit over de stad vanuit mijn kantoor op de bovenste verdieping van het moderne hoofdkantoor van ReFleet. Ik houd van deze stad. Haar dynamiek, de manier waarop het openbaar vervoer zich als een kloppend hart door de straten beweegt. En nu stond ik voor een belangrijke taak: het helpen van het stadsbestuur bij een van de grootste beslissingen die ze in jaren hadden moeten nemen—de keuze van een producent voor de nieuwe tramlijn.
De stad had een probleem. De huidige tramlijn was verouderd en onbetrouwbaar geworden. Vertragingen stapelden zich op en de onderhoudskosten rezen de pan uit. De gemeente had daarom besloten om een geheel nieuwe vloot trams aan te schaffen en tegelijkertijd het netwerk uit te breiden. Het budget was vastgesteld, de routes waren gepland en de aanbesteding was begonnen. Maar de keuze voor een producent bleek ingewikkelder dan gedacht.
Aanvankelijk neigde het stadsbestuur naar een grote, bekende fabrikant. Hun aanbod zag er op papier aantrekkelijk uit: lage kosten per tram, snelle levering en indrukwekkende specificaties. Maar ik voelde aan dat er iets niet klopte. Mijn ervaring in de sector vertelde me dat er meer was dan alleen mooie cijfers en beloftes.
Ik werd door de wethouder van Verkeer en Vervoer, mevrouw Van Ginkel, uitgenodigd om deel te nemen aan een overleg met het team dat de keuze moest maken. Jarenlang had ik met verschillende fabrikanten gewerkt en ik kende de valkuilen van dergelijke projecten. Tijdens de vergadering legde ik de documenten voor me neer en keek de wethouder aan.
‘Ik begrijp waarom jullie voor deze producent neigen,’ begon ik. ‘Ze hebben een grote naam en op papier ziet het aanbod er goed uit. Maar ik wil jullie waarschuwen. Deze producent heeft in het verleden problemen gehad met de levering van onderdelen, en de onderhoudskosten van hun voertuigen zijn vaak veel hoger dan aanvankelijk wordt beloofd. Dit kan betekenen dat jullie nu besparen, maar over tien jaar een flinke rekening gepresenteerd krijgen.’
Van Ginkel fronste haar wenkbrauwen. ‘We hebben rapporten bestudeerd en hun vorige projecten zagen er solide uit. Waar baseert u uw zorgen op?’
Ik schoof een aantal dossiers naar voren. ‘Dit zijn rapporten van andere steden die met deze fabrikant hebben gewerkt. Hier zien we bijvoorbeeld dat de stad X na vijf jaar al een aanzienlijk deel van hun trams moest vervangen vanwege structurele defecten. En in stad Y hadden ze een enorm tekort aan reserveonderdelen, waardoor ze trams maandenlang stil moesten zetten.’
Het team keek elkaar bezorgd aan. Dit waren details die in de officiële documenten niet waren vermeld. Ik ging verder: ‘Ik stel voor dat we verder kijken dan alleen de grote spelers. Er zijn producenten die minder bekend zijn, maar wel een bewezen staat van dienst hebben als het gaat om betrouwbaarheid en duurzaamheid.’
De vergadering eindigde met de beslissing om meer onderzoek te doen en ik hielp bij het opstellen van een nieuwe shortlist met producenten die wellicht beter bij de stad pasten. Via mijn contacten binnen de industrie verzamelde ik onafhankelijke reviews en gebruikservaringen. Hierdoor kwamen we uit bij een Europese fabrikant die minder bekend was, maar in verschillende steden al succesvolle en duurzame trams had geleverd.
Een week later werd een delegatie van het stadsbestuur uitgenodigd bij de fabriek van deze producent. Ik reisde met hen mee. Wat we daar zagen, overtrof onze verwachtingen. De trams waren niet alleen technologisch geavanceerd, maar ook ontworpen met duurzaamheid en onderhoudsgemak in gedachten. Bovendien was de fabrikant transparant over de onderhoudskosten en leveringsvoorwaarden.
Terug in de stad werd het besluit genomen: de stad zou met deze nieuwe fabrikant in zee gaan. Het contract werd getekend en binnen anderhalf jaar zou de eerste nieuwe tram door de straten rijden.
Op de dag van de eerste testrit stond ik samen met Van Ginkel op het perron. Ze keek me aan met een glimlach. ‘We hadden zonder jou waarschijnlijk een verkeerde beslissing genomen,’ zei ze. ‘Dank je, Stefan.’
Ik glimlachte en keek hoe de gloednieuwe tram soepel het station binnenreed. Dit is waarom ik van mijn werk houd. Niet alleen vlootbeheer, niet alleen cijfers en contracten—maar echte impact maken op het dagelijks leven van mensen. Dankzij mijn expertise had de stad een toekomstbestendige keuze gemaakt, en daar ben ik trots op.
